«پل فروریخته مذاکره» روی «دیوار انزوای امریکا»

آمریکایی‌ها همچنین با حمایت از سه طیف «ضدانقلاب»، «گروه‌های تجزیه طلب» و «گروهک‌های تروریستی» درجهت القای «بحران سیاسی –امنیتی –اقتصادی» در ایران گام برداشته‌اند. امریکایی‌ها انتظار دارند با به‌کارگیری ابزار‌های مورداشاره، دولت کشورمان جهت کاهش مشکلات داخلی نسبت به مذاکرات موشکی –منطقه‌ای انعطاف نشان داده و در جهت استانداردسازی رفتار خود گام‌های عملی بردارد، طرح «مذاکره بدون پیش شرط با ایران» توسط رئیس جمهورامریکایی در همین جهت قابل ارزیابی است. اینکه رئیس گروه موسوم به «اقدام ایران» در وزارت امور خارجه امریکا با تکرار خواست مقام‌های این کشور برای مذاکره با تهران روز گذشته می‌گوید: «اگر مقام‌های ایرانی تصمیم به اتخاذ مسیر متفاوتی بگیرند، آماده‌ایم برای ارائه امتیاز‌های بسیار گفت: وگو کنیم» نیز در همین جهت قابل ارزیابی است. به همین دلیل است که مقامات امریکایی در طول جلسه مجمع عمومی سازمان ملل و جلسات جانبی آن بر گزاره «مذاکره با ایران» تاکید دوچندان داشته اند. اما در مواجهه با پیشنهاد آمریکایی‌ها مقامات کشورمان در نیویورک (علیرغم سخنان قابل دفاع روحانی در تریبون مجمع عمومی سازمان ملل) همچنان بر گزاره «مذاکره مستقیم» با آمریکا تاکید می‌کنند آنهم در حالی که آمریکایی‌ها همچنان بر توسعه تحریم‌ها پافشاری کرده و زبان تهدید و هتاکی را کنار نگذاشته اند. مواضع پرخاشگرایانه مقامات آمریکا در حاشیه و متن این دور از نشست مجمع عمومی سازمان ملل و همچنین روح حاکم بر نامه ۵۳ تن و عبارات به‌کاررفته در این نامه، نشان دهنده «ناامیدی» امریکایی‌ها از اثرگذاری اقدامات آن‌ها جهت تغییر رفتار ایران و وادارکردن کشورمان به مذاکرات جدید است؛ از سوی دیگر عصبانیت امروز آمریکایی‌ها چه در جلسه چهارشنبه شب شورای امنیت و چه در مجمع عمومی سازمان ملل بی نتیجه ماندن تز «تابستان داغ در انتظار ایران» است.
چشم امید به «گروه اقدام ایران» برای شوروی سازی ایران
موازی با ناامیدی آمریکایی‌ها جهت تغییر رفتار ایران، مقامات این کشور امروز به اقدامات و طرح‌های «گروه اقدام ایران» چشم امید بسته اند. مایک پامپئو، وزیر خارجه آمریکا ۲۵ مرداد سال جاری و در آستانه سالگرد کودتای آمریکایی ۲۸ مرداد، از تشکیل «گروه اقدام ایران» در درون وزارت خارجه این کشور برای هماهنگی تمامی اقدامات مرتبط با تهران خبر داد. پمپئو در ادامه «برایان هوک» مشاور ارشد وزیر خارجه و مدیر طراحی سیاست وزارت خارجه را به عنوان مدیر این گروه منصوب کرد. از اهداف مهم و اساسی «گروه اقدام ایران» به گفته وزیر خارجه آمریکا تلاش برای رساندن صادرات نفت ایران به صفر است. همچنین برایان هوک رئیس گروه اقدام ایران درباره اهداف اجرایی این گروه می‌گوید: «تیمی از وزارت خارجه آمریکا و وزارت خزانه‌داری تاکنون به بیش از ۲۴ کشور در خصوص تحریم ایران سفر کرده و طی ماه‌های آتی به جا‌های دیگر سفر خواهند کرد.» گفتنی است مارک دوبوویتز از مشاوران مایک پمپئو ورئیس «بنیاد دفاع از دموکراسی ها» که به عنوان کارشناس تحریم‌ها به دولت ترامپ مشاوره می‌دهد می‌گوید تشکیل این گروه، منعکس کننده توجهی است که رونالد ریگان و تیمش به اتحاد جماهیر شوروی داشتند. در نهایت هدف نهایی «گروه اقدام ایران» مطلبی است که سایت خبری بازفید طی آن می‌نویسد: «ترامپ با تشکیل گروه اقدام ایران، به دنبال همان کاری است که رونالد ریگان با اتحاد جماهیر شوروی کرد: تغییر رژیم و تجزیه کشور.»
تقویت گروهک منافقین یک اولویت
آمریکایی‌ها موازی با اقدامات ضدایرانی مورد اشاره خود تقویت سازمان منافقین را نیز در دستور کار قرا داده اند کمااینکه هفته گذشته نشست این گروهک تروریستی در نیویورک با شرکت مقامات رسمی دولت و کنگره ایالات متحده برگزار شد (همانند نشست‌های که این گروهک در پاریس با حضور مقامات آمریکایی- اروپایی برگزار کرده بود). مقامات شرکت کننده در این نشست همراه با روسای گروهک منافقین فروپاشی جمهوری اسلامی ایران را هدف مشترک و سخت خود عنوان می‌کنند.
پلی که امید آمریکا را زنده می‌کند
نباید از اینکه مسئله غافل شد که کلیات سخنان رئیس جمهور محترم کشورمان در مجمع عمومی سازمان ملل قابل دفاع و در جهت گفتمان انقلاب اسلامی قابل تحلیل است و گام‌های مثبت مهمی نسبت به سخنرانی وی در ۴ دوره قبلی مجمع عمومی سازمان ملل داشت چرا که وی به شکل صریح و روشن از سیاست‌های خصمانه آمریکا علیه جامعه ایرانی پرده برداشت و خواهان کنارگذاشتن گزینه‌های ضدانسانی از سوی امریکایی‌ها شد. در مقابل نکات مثبتی که در سخنان رئیس جمهور محترم کشورمان وجود دارد نباید از این نکته مهم و اساسی غافل شد که با بررسی مواضع و جهت گیری مقامات آمریکایی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل، نشست شورای امنیت و نشست «اتحادعلیه ایران هسته ای» ناامیدی نسبی آن‌ها از ایجاد شورش‌های اجتماعی در ایران و دوقطبی سازی حاکمیت – مردم و همچنین ناکافی بودن گزینه تحریم – تهدید حکایت دارد. آنچه می‌تواند ناامیدی آمریکایی‌ها را به امید تبدیل کند، اصرار و پافشاری برخی از مقامات داخلی کشورمان بر گزینه «مذاکره و تعامل با غرب» است. ناامیدی مورد اشاره امریکا با ادبیات دوپهلو و تفسیرپذیر «به جای دیوار، پل بزنیم» از سوی مقامات ارشد کشورمان در تریبون مجمع عمومی سازمان ملل می‌تواند توسعه دهنده تحریم و محدودیت‌های بین‌المللی بوده و امریکایی‌ها را امیدوار به کسب امتیاز از ایران کند؛ کمااینکه هیلاری کلینتون در کتاب خاطرات خود به‌کارگیری برخی عبارات و جملات مبهم و گنگ توسط نامزد‌های انتخاباتی کشورمان درمناظرات سال ۹۲ را عاملی برای «امیدوار ماندن امریکایی‌ها به گزینه تحریم –تهدید در جهت استانداردسازی رفتار ایران (حداقل در حوزه هسته ای)» عنوان می‌کند. بنابراین استفاده چندباره از ادبیات «پل بسازیم نه دیوار» نه تنها کمکی به تحقق منافع ملی نمی‌کند بلکه امریکایی‌ها را برای تنگ‌تر کردن حلقه تحریم‌های ضدانسانی با هدف کشاندن ایران پای میز مذاکره موشکی –منطقه‌ای امیدوارتر می‌کند. تجربه برجام نیز نشان می‌دهد تا مادامی از موضع «مذاکره با غرب به هر قیمتی» تبعیت کنیم نه تنها از محدودیت‌های مالی، اقتصادی و تجاری پیش رو ایران کاسته نمی‌شود بلکه روحیه خودکوچک بینی را در جامعه تقویت و خودباوری ملی را تضعیف می‌کند.